Terapia psychotraumatologiczna

Terapia z psychotraumatologiem koncentruje się na bardzo stopniowym analizowaniu sytuacji i przywracaniu przeszłości, aby dotrzeć do źródła trudnych doświadczeń. Traumę mogą powodować również takie doświadczenia z przeszłości jak wprowadzanie w poczucie winy, zawstydzanie publiczne, szantaż, bycie obiektem krytyki, izolacja czy wyśmiewanie. Przepracowanie traumy to przede wszystkim poradzenie sobie z doświadczeniami przeszłości w sposób konstruktywny i budujący, aby z nadzieją móc spojrzeć w przyszłość.
Psychotraumatolig – obszar pomocy

Przeżycia traumatyczne są najczęściej rozumiane jako przeżycie różnego rodzaju trudnych i katastrofalnych sytuacji takich jak:

• Zdarzenia komunikacyjne, np. wypadki samochodowe
• Katastrofy naturalne, np.: pożary, powodzie, trzęsienia ziemi,
• Napadnięcia, np.: gwałt, pobicie, przemoc seksualna
• Zdarzenia wojenne,
• bycie świadkiem czyjegoś wypadku, napadu lub przemocy,
• wypadki innego rodzaju, w których doszło do urazu lub silnego uszkodzenia ciała.

Doświadczenie traumy nie musi się wiązać z dramatycznymi zdarzeniami. Do rozwoju traumy psychologicznej może przyczynić się również:

• dysfunkcje wychowawcze,
• zaniedbania emocjonalne,
• wszelka przemoc psychiczna ze strony najbliższych czy rówieśników w środowisku szkolnym.

W kontekście doświadczeń traumatycznych nie chodzi jedynie o jednorazowy silny stres, który znacząco przekracza możliwości poradzenia sobie z nim przez daną osobę. Traumą może być również długotrwały stres i życie w napięciu, nawet jeśli stresor ma optymalny poziom nasilenia.

Szczególnie niebezpieczne konsekwencje traumy są dostrzegalne jeśli mamy do czynienia z dopiero co rozwijającym się mózgiem dziecka oraz kształtującą się psychiką. Dochodzimy tu do zjawiska jakim jest trauma wczesnodziecięca. Trauma ta oczywiście może być wywołana tragicznym zdarzeniem, ale tak samo również może pojawić się w wyniku dysfunkcji opieki i zaburzonej relacji z rodzicem, zaniedbaniem potrzeb emocjonalnych dziecka czy brakiem odpowiedniego zrozumienia dziecka w sytuacjach kryzysowych. Doświadczenia tego typu traumy potrafi odcisnąć ogromne piętno w dorosłym życiu i powodować identyczne objawy traumy, jak w przypadku doświadczenia tragicznego wypadku. Wśród nich wymienić można objawy takie jak aleksytymia (niezdolność do rozumienia lub identyfikowania emocji oraz ich nazywania i wyrażania), ślepota emocjonalna (niezdolność rozumienia swoich i cudzych emocji) czy też problemy w funkcjonowaniu społecznym.